De wind guurde over de camping. Rond 03:00 uur begon het buiten te spoken en dit zou de gehele dag aanhouden. De temperatuur was goed maar de wind blies je van alle kanten omver en dat was vandaag ook goed te merken aan onze campervan. Vol goede goed begonnen wij vandaag aan onze wandeling naar de voet van de Mount Cook. Vanaf onze camping was het nog ongeveer 25 kilometer rijden naar het ski dorpje, alwaar wij onze wandeling konden starten. Het dorpje zag er leuk uit en had veel weg van inderdaad een ski-oord. Bij het informatiecentrum nog informatie ingewonnen of wij onderweg bij onze wandeling niet van de bergen omver geblazen zouden worden. De route liep over grotendeels open terrein en omgeven door bergen had de wind daar behoorlijk vrij spel. Het was 30 minuten wandelen naar de voet van de Mount Cook en 30 minuten terug en gelukkig goed te doen ondanks de harde windstoten waar mee te maken hadden. Het schouwspel was op het eind zeker de moeite waard. We hadden een gletsjer moeten zien, die was er ook , maar grotendeels gesmolten. Gelukkig was het panorama wat wij voorgeschoteld kregen indrukwekkend. De weg terug ging goed en bij het ski dorpje aangekomen besloten wij achter grote ramen in een fauteuil een kop koffie te nuttigen. Op weg naar Dunedin, onze eindbestemming van vandaag. Bij Twizel een waterkrachtcentrale en de dam bezocht en dat leverde natuurlijk wel spectaculaire beelden op met de harde rukwinden. De route naar de kust was heel mooi vanwege de mooie uitzichten op de diverse meren die wij tegenkwamen. Deze centrale levert samen met de centrale van Mackenzie Country ongeveer eenderde van de waterkracht van Nieuw Zeeland. Na dit allemaal aanschouwd te hebben, zijn we lekker gaan lunchen en hebben onze weg vervolgd. We naderden de kust weer en Jack had veel moeite de wagen in balans te houden. We kwamen aan bij Oamaru, een vrij grote stad. Hier zouden kolonies zeldzame pinguins zijn. Het was echter hiervoor nog veel te vroeg, want die komen pas met de avondschemering tevoorschijn. Wij reden door naar Moeraki. Daar liggen op het strand de Moeraki Boulders. Dit zijn vrijwel ronde keien, sommige met een paar meter doorsnede. Ze zijn zo’n 60 miljoen jaar geleden op de zeebodem ontstaan toen kalkzouten zich geleidelijk ophoopten tot een harde kern. Soms spelen er kleine dolfijnen in de branding bij de keien, maar helaas hadden wij pech en dat kwam waarschijnlijk door de koude harde wind. Na de nodige foto’s te hebben gemaakt, hebben we onze weg vervolgd naar Dunedin. Daar aangekomen hebben we een camping gezocht. Die was snel gevonden. Hij lag vlak bij zee. Gerry heeft snel een was gedraaid, dus kunnen we weer even vooruit met schone spullen.
