Vandaag waren we al om 05.30 uur opgestaan. De ferry zou om 08.25 uur vertrekken en we moesten er een uur van tevoren zijn om in te checken. De rit van de camping naar de terminal bedraagt slechts 20 minuten, maar vanwege de verkeersspits moesten we reeds om 06.45 uur vertrekken. We waren inderdaad mooi op tijd en konden in rij E achter andere campers aansluiten. Het inrijden van alle voertuigen verliep volgens een zeer strakke planning. De Ferry genaamd “Kaitaka” is van Nederlandse afkomst en heeft een tijd tussen Engeland en Nederland gevaren. Het is een hele grote boot met 10 verdiepingen. Na onze camper in het ruim op dek 3 geparkeerd te hebben, gingen we de boot verkennen. We stranden op dek 10, het zonnedek. Van daaruit hadden we een mooi uitzicht. De zon deed al een poging door de wolken heen te breken. Precies om 08.25 begon de boot te varen. In het begin was het nog goed uit te houden op het dek, maar naar gelang we verder richting open zee kwamen, begon het steeds harder te waaien. We zochten beschutting op de grond tegen een wand om van daaruit lekker van de zon te kunnen genieten, maar dat was na een uur niet meer te doen. Ondanks onze dikke kleding zijn we maar naar binnen gegaan. Daar hebben we ons op een lekkere grote bank genesteld en is Jack vast wat foto’s op de laptop gaan plaatsen. Er was nu mooi even gelegenheid voor. Na een poosje wilde Jack weer naar buiten, maar ik bleef nog even binnen, doezelig van het reistabletje wat ik natuurlijk ingenomen had. Er was wel mooi weer voorspeld, maar je weet maar nooit hoe de boot op en neer gaat deinen op open zee. Na een kort dutje ben ik weer naar boven gegaan. Het was inmiddels 10.30 uur. Boven aangekomen voeren we reeds de inhammen van het Zuider Eiland in. Wat een schoonheid mocht ik aanschouwen. Het water was azuurblauw. Daarboven felgroene heuvels met hier en daar een klein zandstrandje. Om 11.30 uur kwamen we in de haven van Picton aan. Dit plaatsje heeft de drukte van de haven en is zeer gezellig. We hebben hier wat rond gewandeld en zijn lekker gaan lunchen. Daarna zijn we maar verder gereden, omdat we nog heel wat kilometers voor de boeg hadden naar het Abel Tasman Park. We reden over de Queen Charlotte Drive, een fraaie route tussen Picton en Havelock. Dit is een zeer smalle bochtige weg maar de uitzichten zijn fantastisch. We zijn dan ook een paar keer gestopt om hiervan te genieten. Onderweg moesten we even tanken. Terwijl Jack daar mee bezig was keek ik wat rond. Aan de overkant van de weg was een hek met prikkeldraad. Ik dacht eerst dat de dame van het tankstation haar was daar te drogen had gehangen. Toen ik dichterbij kwam, zag ik echter een heleboel bh’s. Het werd mij al snel duidelijk dat dit vanwege de aandacht voor borstkanker was. Er hing een affiche dat iedereen vrij was haar bh aan het hek te hangen. Een erg aardig initiatief! Aangezien ik erg zuinig was op de enkele bh’s die ik voor 5 weken bij me had, heb ik het maar bij een donatie gelaten! Rond 15.30 arriveerden we in Motueka waar we een informatiecentrum bezochten. We informeerden naar een leuke camping in de buurt en hebben meteen een excursie voor morgen geboekt . Hierover meer in ons nieuwe dagboek. De camping was maar 8 km. verderop, recht tegenover een romantisch klein strandje. We hebben een leuke plaats uitgezocht en zijn meteen inkopen gaan doen voor de lunch van morgenmiddag. Omdat we geen zin meer hadden om te koken, zijn we lekker uit eten gegaan. Hierna hebben we ons bij de camper in het late zonnetje geïnstalleerd met een boek om heerlijk uit te rusten van deze toch wel weer lange reis.
