Travel Diary USA2017

Donderdag 21 september 2017

Onze Roadtrip USA2017 start vandaag. Na een voorbereiding van ruim 1 jaar mogen wij de oversteek maken naar de overkant van de Grote Plas. Het is en blijft altijd spannend wanneer het zover is. Het inpakken van de koffers ging wat moeizamer dan dat we gewend waren. Deels omdat het te maken heeft met de weersomstandigheden in Amerika. Een gedeelte van de Roadtrip laat inmiddels sneeuw zien en een ander gedeelte nog steeds zomerse temperaturen. Zowel winterse alsmede zomerse kleding in de koffer! Het totaal gewicht per koffer mag de 23 kg niet overschrijden.
De dag is ook het begin om reeds in te checken bij British Airways en de boarding passen uit te printen. Ook dit ging niet helemaal volgens het boekje. De boarding passen naar Londen ging prima. De boarding passen voor onze transfer richting Denver is gedeeltelijk gelukt. Jack’s boarding pas kon niet uitgeprint worden! Dit vanwege een extra check bij de balie van British Airways. We gaan het wel zien wat dit weer gaat opleveren bij onze reisdag van morgen.
Daarna met de auto richting Badhoevedorp voor inchecken bij IBIS hotel Schiphol. Heerlijk ontspannen op weg zonder de nodige stress van files onderweg. Het beviel ons prima. Effe nog bij broer Gerry langs in Nieuw Vennep om te chillen en aldaar lekker petcil (soort Indische groenteschotel) gegeten.
Vervolgens weer terug richting hotel. Jack nog wat spierversterkende oefeningen gedaan in de gymn van het hotel en Gerry lekker ontspannen op bed met wat tijdschriften. Het was daarna weer bedtijd en de focus lag op de lange reisdag van morgen.

 

 

Vrijdag 22 september 2017

Vroeg in de ochtend word je al gewekt door het vliegverkeer op Schiphol. Om 05.30 uur het bed uitgegaan en een bakkie koffie gedaan in de lobby. Mooi om te zien hoe de vele hotelgasten langzaam wakker worden en zich opmaken om naar Schiphol te gaan. Iedereen had zo zijn eigen bestemming. Voor ons was het langzaam op gang komen. We gaan voor de shuttlebus van 08.00 uur. Onze auto zien wij over ruim 3 weken wel terug. Op Schiphol was het weer gezellig druk en bij de balie van British Airways melden wij ons eerst voor de vlucht naar Londen om vervolgens een transfer te krijgen voor onze bestemming Denver USA. Met de mededeling van het grondpersoneel dat in Londen bij de transfer balie Jack nog een extra controle moet ondergaan. We gaan het wel meemaken en laten ons wel verrassen. Vlucht BA431 vertrok vanaf gate D26. Eenmaal in het vliegtuig gezeten kregen wij van de piloot te horen dat vanwege de mist er een vertraging is van ongeveer 40 minuten. Het vliegtuig kon niet vertrekken en alles bij elkaar zaten wij uiteindelijk 1 uur elkaar bezig te houden op onze gereserveerde stoelen. Uiteindelijk vertrokken. De vlucht was ongeveer 40 minuten en genoten van ons uitzicht boven Londen Centrum. Bij terminal 5 aangekomen gingen wij op zoek naar terminal 3. Het vliegtuig naar Denver stond daar voor ons gereed. Met de bus waren wij pas na 3 volle busladingen aan de beurt om te vertrekken. En ja hoor of Jack effe mee wilt komen voor een extra check. Alles uit de handbagage, Zakken leegmaken. Schoenen uit en broekriem losmaken. Met een soort van een verloskundige tang werd er bij mij gezocht naar sporen van drugs of ander soort materialen. Veiligheid voorop!
Uiteindelijk om 15.10 uur vertrokken naar Denver met een vertraging van 30 minuten. Totale vliegtijd 9 uren en 48 minuten. Wat een geweldig mooi, schoon en ruim vliegveld was Denver International Airport. Via zelfscan apparaten en de douane stonden wij buiten te wachten voor een transfer naar rental cars Avis. Het was om 19.00 uur al aardig donker en klokslag 21.00 uur vertrokken wij naar onze eerste overnachting hotel Ramada. Inchecken, koffers op de kamer en snel naar het naast gelegen restaurant om wat te eten. Een typisch Amerikaanse restaurant waar bij binnenkomst je al op een enthousiaste wijze naar je tafel werd verwezen. Welcome back family Harte! Snel onze bedden opgezocht en wij vielen als een blok in slaap. Een geweldig mooie en lange reisdag. Onze Roadtrip USA2017 gaat nu echt beginnen.

Zaterdag 23 september 2017

Het ritme van Nederland is met het tijdsverschil van 8 uren dermate verstoord dat klokslag 03.30 uur wij allebei wakker werden en de slaap niet meer konden vatten. Met wat hazenslaapjes lukte het nog een beetje tot 06.00 uur. Wij besloten om op te staan. Tenslotte hebben wij vandaag een lange dag voor de boeg. Het weer was niet in ons voordeel. De gehele dag hebben wij veel regen gehad en de temperatuur kwam niet boven de 6 graden uit. Het rijden in de bergen met zijn vele haarspeldbochten werd bemoeilijkt door de lage snelheid. Je had gewoon niet het gevoel dat je enigszins kilometers ging maken. Maar veiligheid boven alles!
Het programma hebben wij daardoor niet geheel kunnen volgen. Eerst boodschappen gedaan bij de Walmarkt en vervolgens op weg naar onze eerste bestemming Lookout Mountain Battlefields met een bezoek aan het graf van Buffalo Bill. Wie kent hem niet?
Genieten van de vele mooie panorama’s die deze route te bieden had zat er niet in. Veel laaghangende bewolking wat het uitzicht bemoeilijkt. In een sukkeldrafje kwamen wij uiteindelijk in het plaatsje met de toepasselijke naam Nederland. Nieuwsgierig als dat wij waren, gingen hier op onderzoek om uit te zoeken waarom deze naam gekozen werd. In het verre verleden (1874) waren de nederlanders hier voor het winnen van goud en zilver. Daarom werd deze naam gekozen. Onze volgende bestemming is Estes Park.
Estes Park is een gezellige toeristische plaats met heel veel trailheads. Ook hier wat sightseeing gedaan. Daarna nog vaart maken naar onze eerste overnachtingshotel in het plaatsje Rawlins. Hier vertel ik in het volgende verslag (Day 4) nog wel wat meer over.
Een flinke rit zit erop. Het weer was bedroevend. Toch nog wel veel mooie dingen gezien onderweg. American way of Life was overal zichtbaar. Vandaag twee staten bezocht. Colorado en Wyoming. Valt nog op dat het hier rond 19.00 uur de schemering invalt!

Zondag 24 september 2017

Het plaatsje Rawlins had vele kenmerken van een spookstad. Er was werkelijk helemaal niets te beleven maar moet er wel bij zeggen dat het ook zondag was. Het enige wat wij nog konden bezoeken was de gevangenis Wyoming Frontier Prison. Vandaag gesloten en enigszins teleurgesteld zijn wij met wat foto’s op weg gegaan naar onze derde overnachtings hotel in het plaatsje Cooke City. Vandaag ongeveer 522 km gereden. Het was droog met af en toe een bui. Verder was het vreselijk koud. Boven in de bergen amper 2 graden en lager gelegen zaten wij op 6 graden. Winterkleding meer dan welkom. Hele mooie route waar je soms kilometers aan een stuk kon rijden zonder enig teken van leven te ontdekken. Gelukkig auto vol getankt anders waren wij wel ergens in deze vlakte gestrandt. Daarna kwam je steeds dichter bij Yellowstone Park en zaten wij hoog in de bergen met heel veel sneeuw. Gelukkig waren de wegen schoon en konden wij genieten van alle moois onderweg. Enkele passen waren gesloten door de vele meters sneeuw die de afgelopen weken was gevallen. Op enkele kilometers voor de North Entrance van Yellowstone National Park vonden wij in het plaatsje Cooke City ons hotel Soda Butte Lodge. Morgen wacht ons Yellowstone. Een voorproefje van de wildlife hebben wij onderweg al gehad. Loslopende koeien over de snelwegen…haha. Nu lekker slapen en de komende dagen hopelijk genieten van het echte wildlife, geisers en panorama’s van dit bijzondere park. Af en toe een trail doen om heerlijk te kunnen genieten van de natuur in Yellowstone National Park.
Maandag 25 september 2017

Vandaag om 05.00 uur wakker. Sportkleding aan en sportschoenen onderbinden. Buiten was het nog erg donker. Jack waagt het erop. Het was moeilijk op deze hoogte (1.800 meter) en in het donker te gaan rennen. Bovendien weet je het maar nooit of er een beer zin had om met mij mee te lopen.
Na het ontbijt de auto in en op weg naar Yellowstone National Park. Het weer was uitstekend. Zelfs de zon liet zich zien. Deze dag kon niet meer stuk. Het werd een fantastische dag met heel veel natuurschoon en wildlife. Bizons en een beer gespot! Laten de foto’s maar spreken. Uitgeteld liggen wij in het Kings Inn Cody hotel. Morgen weer een dag Yellowstone!
Dinsdag 26 september 2017

Het ontbijt stelt in de meeste hotels maar weinig voor. Wat fruit, toast, yoghurt en roereieren. We brengen bijna dagelijks een bezoek aan de Wal*Mart. Een soort van een supermarkt. Ook de benzinetank volgooien doen wij iedere dag.
Nog onder de indruk van ons bezoek aan Yellowstone National Park waren wij vandaag wederom in het park. Met een soort van Annual pass – kosten $80 – heb je gedurende 1 jaar vrijstelling op toegang van alle Parken hier in de USA. Hier kun je dus veel besparen op de entreegelden.
Wij reden vandaag naar Old Faithful Geyser. De attractie van Yellowstone. Erg druk met bankjes en opdringerige mensen. De geyser spuit gemiddeld om de 90 minuten zijn stoom en water tientallen meters de hoogte in. Het blijft altijd een spectaculair gezicht. Ook vandaag was het voornamelijk druk met onze Japanse vrienden. Alsof heel Japan is losgelaten in het Yellowstone Park. Yellowstone biedt veel mogelijkheden om trails te lopen door het gebied. Voor een bezoek aan Yellowstone zou ik minimaal 3 dagen voor uittrekken.
Overigens waren wij vanochtend begonnen met een bezoek aan Old Trail Town in het plaatsje Cody (Wyoming). Geeft een leuke inpressie van The Old West. Nu zitten wij heerlijk in het hotel Elk Refuge Inn bij Jackson. Na een wandeling door de stad hebben wij bij Bubba gegeten. Nu maar eens vroeg het bedje opzoeken want morgen gaan wij Grand Teton National Park bezoeken. Een kleine impressie van Grand Teton al gekregen nadat wij uit Yellowstone Park zijn vertrokken.
Woensdag 27 september 2017

Net buiten het plaatsje Jackson (Wyoming) hebben wij een leuke locatie gevonden om de nacht door te brengen. Een kamer met balkon waardoor je een prachtig uitzicht had op de bergen. Aan de overkant van de weg was een fietspad en dat was ideaal voor mij om effe 15 minuten te joggen. Heerlijk maar wel erg koud.
Het plaatsje Jackson is toeristisch ingesteld maar wel erg gezellig met een leuk klein parkje in het centrum en daaromheen winkels, bars en restaurants. Vervolgens gingen wij Grand Teton National Park in om weer lekker te genieten van de natuur. Een scenic route gevolgd met alle hoogtepunten van dit park. Onderweg nog met de pont het Jenny Lake overgestoken om vervolgens een trial van enkele mijlen te wandelen naar de Hidden Falls. (een waterval)
De weg terug via dezelfde pont. Aan de overkant besloten om richting onze nieuwe hotel locatie te rijden in het plaatsje Alta (Wyoming). Het hotel heeft de naam Teton Teepee Lodge en is opgezet als een soort super wigwam met een aantal kamers die allemaal rond een groot haardvuur gesitueerd lagen. Heel knus en gezellig en alle gasten zaten hun dingetje te doen rond dat haardvuur. Na het inchecken zijn wij een trial gaan doen bij Teton Canyon. Vooraf werden wij al gewaarschuwd voor beren (grizzly en black bear) die bergaf kwamen om de warmte te zoeken. Na een paar mijl gelopen te hebben in de open vlakte kwamen wij in het bos terecht. Dit was niet fijn lopen vanwege het gevaar dat je een beer tegen kan komen. Wij hadden ook geen bear spray meegenomen. Niet verstandig en dus omgekeerd. Yogi Bear liet zich gelukkig niet zien. Ga je dit doen dan is het zeker verstandig om je voorzorgsmaatregelen te nemen. Vervolgens een Thai restaurant gevonden waar wij heerlijk konden genieten van Thais eten. Dit was zeker een voltreffer. Nu lekker gezellig genieten in de grote huiskamer samen met de andere gasten rond het open haardvuur. Morgen gaan wij op weg naar Craters of the Moon. Yellowstone en Grand Teton was zeker de moeite waard geweest. Een ruime variatie aan natuur, geysers en wildlife. A place to be!
Donderdag 28 september 2017

Gisteravond bij de open haard heeft Gerry een gezellig babbeltje gemaakt met een Amerikaans stel uit Montana die op familiebezoek was in de omgeving. Ik zat op de praatstoel met de eigenaars van het hotel en hun Mexicaans neefje van 17 jaar. De hele avond hebben wij het over zijn droom gehad om ooit in Europa te voetballen. Dus praatstof genoeg en uiteindelijk afgesproken om contact met elkaar te houden. Wellicht kan ik hem daarbij helpen om zijn droom te verwezenlijken.
Wat boffen wij met het weer. Met zomerse temperaturen gingen wij op weg naar Craters of the Moon National Monument and Preserve. Een rit van ongeveer 250 km. Het rijden door de onmetelijke vlaktes van dit gebied is al een feest op zichzelf. Soms kilometers lang ben je alleen op de wereld. Dan van het een op ander moment een verandering van het landschap. Genieten van de vele Amerikaanse dorpjes die wij passeerden. De American Way of Life is hier duidelijk zichtbaar. Mooie huizen, boerderijen of sjieke ranches kwamen wij regelmatig tegen met de nodige cattle. De auto op cruise control, handen van het stuur….haha…. en je volop vergapen aan dit alles. Nu ben ik natuurlijk bevoorrecht omdat wij in vakantiestemming zijn, maar ik kan mij levendig voorstellen waarom veel Nederlanders van dit land houden. Ik ben en blijft in ieder geval een liefhebber van dit land.
Na een aantal uren arriveerden wij bij Craters of the Moon. Het gebied bestaat uit een vulkanisch landschap met voormalige lavastromen en andere vulkanische elementen zoals lavagrotten en kraters. NASA trainde lange tijd astronauten in het Craters of the Moon Lava Field. In de tijd van de maanlandingen hebben astronauten hier hun oefeningen gehouden benodigd om op de maan te kunnen landen. Wat een verschil met de onmetelijke vlaktes die wij passeerden en vanuit het niets een groot gebied dat zwart gekleurd is. Het is super interessant om dit te zien en alle sporen zijn duidelijk zichtbaar van de vele erupties. Met de auto rij je tientallen kilometers door het park. Een aantal bezienswaardigheden moesten te voet afgelegd worden. Vervolgens diverse trails lopen van enkele mijlen om dit alles van dichtbij te kunnen zien.
Wij vervolgen onze weg naar het hotel met de naam Cactus Petes Casino Hotel in het plaatsje Jackpot. Wij zijn dus nu in de staat Nevada. En Nevada betekent gambling! Bij binnenkomst werden wij al verwelkomd met de vele tonen van de slotmachines. Het klinkt als muziek in mijn oren maar ik hou mij maar bezig met het pokeren! Uiteindelijk ruim 500 km gereden en nu na een buffet languit op bed. Morgen gaan wij verder naar Lake Tahoe. Onze eerste familie ontmoeting wacht op ons. Ook morgen weer ruim 750 km te rijden. In totaal hebben wij ongeveer 3.500 kilometers gemaakt vanaf dag 2 USA.
Vrijdag 29 september 2017

Wat een bijzondere dag is 29 september voor ons geworden. Vannacht was ik om 00.30 uur wakker geworden, bed uit en beneden tussen de fruitautomaten van het casino koffie gedronken op een stil plekje. Mijn gedachten waren niet bij het winnen van de jackpot maar had een soort van intuïtie dat er iets speciaals ging gebeuren in Nederland. Om 04.00 uur terug op de kamer. Gerry wakker en wij besloten uit te checken en naar onze volgende bestemming te gaan Lake Tahoe waar wij zouden verblijven bij de familie. Alles bij elkaar toch nog zo’n kleine 750 kilometers te rijden. Omgeven door de donkerte van de nacht waarbij ons enig lichtpuntje de koplampen van de auto waren, werden wij opgeschrikt door het rinkelen van mijn telefoon. Verbinding met Nederland! Mijn schoonzoon Richard aan de lijn. Heel nuchter “Hoe gaat het daar bij jullie” om vervolgens eraan toe te voegen “Wij hebben een dochter, met de naam Fiona”. Een zucht van verlichting overviel ons wel. Wij wisten natuurlijk wel dat Loes tijdens onze vakantie mogelijk zou kunnen bevallen. De uitreken datum was weliswaar de dag van onze terugkomst in Nederland maar hielden gezien de situatie van opname ziekenhuis afgelopen dinsdag rekening mee dat de kleine geboren zou kunnen worden. Hoe bijzonder klinkt het dan in onze oren dat wij Opa & Oma zijn geworden van onze eerste kleinkind. Alleen het gevoel ontbreekt de kleine in onze armen te kunnen nemen. Gelukkig wel wat foto’s en inmiddels met de moderne middelen van tegenwoordig via onze telefoon rechtstreeks het “wondertje” kunnen aanschouwen. De rest van de dag hebben wij doorgebracht op het asfalt van de Amerikaanse Highway met af en toe een afslag voor wat eten en drinken. Uiteindelijk aangekomen in Lake Tahoe. Wij zullen hier zeker 4 dagen verblijven in deze prachtige omgeving.
Zaterdag 30 september 2017

Heerlijk thuis bij de familie bij kunnen komen van een inspirerende en emotionele dag van gisteren. Zo blij en gelukkig met onze kleindochter. Wat een heerlijk “frutje” is het toch. Tot laat blijven chillen om vervolgens het bed in te duiken. Vandaag heerlijk de stad Reno bezocht. Er was daar een festiviteit met de naam Street Vibrations. Eigenlijk een bonte stoet van Harley rijders die gezellig een soort van fancy fair markt bezochten. Verder wat shopping activiteiten met een bezoek aan de Apple store als hoogtepunt voor mij. Een heerlijke en warme dag die wij afsloten met een heerlijk etentje bij de Thai.
Zondag 01 oktober 2017

Na het wakker worden hebben wij een vaste ritueel om effe met Nederland te bellen via FaceTime . Zo hebben wij elke dag live contact. Loes en Fiona nog in het ziekenhuis. Beiden worden zienderogen sterker en sterker. Gelukkig maar. Zelf ben ik vroeg in de ochtend gaan joggen in en rond het meer Lake Tahoe.
Daarna naar Reno gereden om te shoppen. Het wensenlijst wordt zienderogen kleiner. De dag afgesloten met een heerlijk diner. Morgen gaan wij naar San Francisco en gaan met de fiets over de Golden Gate naar Sausalito.
Maandag 02 oktober 2017

Wat een drama vandaag in Las Vegas bij het wakker worden. De hele dag ging het nieuws over het schietincident. Wij gaan vandaag maar de toerist uithangen in San Francisco. Effe je zinnen verzetten in een andere omgeving. Volgende week zitten wij zelf in Las Vegas. Vroeg opgestaan om 06.00 uur en omstreeks 11.00 uur waren wij in San Francisco. Vandaag een fietstoer die over de Golden Gate brug zal gaan met aansluitend een bezoek aan Sausilito aan de overkant van het water. Daar de lunch gebruikt om vervolgens de ferry te gebruiken om aan de overkant te komen. Vervolgens lopen slenteren over Fisherman’s Warf en Pier 39. Op de terugweg een diner genoten bij Texas Roadhouse en nu lekker weer op de bank hangen. Een trieste dag voor Amerika. Zoals gewoonlijk gaat het leven gewoon weer verder. Toch wel bizar!
Dinsdag 03 oktober 2017

Wat was het een mooie dag in San Francisco. Heel veel zon and blue sky. Zelfs aan de overkant bij Sausilito was de skyline van Frisco City niet in nevelen verhuld zoals gewoonlijk bij mijn andere bezoeken aan deze geweldige stad. Jammer genoeg is in vergelijking met 10 jaar geleden een massa toerisme op gang gekomen. Het dagelijks verkeer heeft te maken met file’s en zelfs de bike tours is over de Golden Gate zo druk dat je uit moet kijken geen voetgangers omver te fietsen waardoor het genieten van de prachtige panorama’s vanaf de brug een stuk minder is geworden. Al met al heerlijk om hier weer te zijn.
Vandaag gaan wij een rondje maken rond het meer Lake Tahoe. Lake Tahoe is een groot zoetwatermeer. Met 501 meter diepte is het tevens het op een na diepste meer van de Verenigde Staten en is een toeristische trekpleister. Het meer wordt aan alle kanten omringd door berglandschap en staat bekend om zijn helderheid en het indrukwekkende panorama op de omliggende bergen.
Volgende etappe is Carson City. Onze laatste dag hier bij de familie in Lake Tahoe. Morgen vertrekken wij naar Los Angeles en gaan onze tante die 95 jaar oud wordt onze felicitaties brengen. Het wordt een lange rit. Nu maar vroeg het bedje opzoeken.
Woensdag 04 oktober 2017

Bij ons vertrek om 07.00 uur uit Lake Tahoe zijn wij eerst naar de supermarkt geweest in Carson City (Wal*Mart). De supermarkten hier hebben allemaal het formaat van een aantal voetbalvelden bij elkaar. Ook de parkeerplaatsen zijn groot. De supermarkten draaien hier een etmaal door. Hilarisch om te zien hoe “Groen” ze hier wel niet zijn. Voor elke artikel wat je koopt gebruiken ze een plastieken tas. Onze rental car ligt er nu vol mee. Boodschappen gedaan en dus op weg naar Seal Beach (Los Angeles) Het landschap blijft ons maar verbazen. Hoe mooi en bijzonder is het om hier te mogen rijden en genieten van de vele panorama’s. Degene die hier al geweest zijn, zullen wel begrijpen wat ik bedoel. Eenmaal hier en je bent gelijk verknocht aan dit land.
Onderweg een tussenstop gemaakt in Bishop (Californië) bij de plaatselijke bakker. Uiteraard ook de bakker pakt hier groots uit. Wat een geweldige mooie winkel met heel veel assortiment. Met een tas vol vertrokken wij om lekker ergens onderweg te stoppen en te kunnen genieten van de lekkernijen van deze bakker. Met een temperatuur van 25 graden en in een mooie omgeving was het smullen geblazen. De vele mijlen en het gedisciplineerd rijden van de Amerikanen maken het verder compleet.
Maar wat een tegenstelling als je Los Angeles nadert. Het verkeer wordt drukker en drukker. Van 2-baans naar soms wel 8-baans en daarbij een extra baan voor car poolers die alleen gebruikt mogen worden door 2 of meer passagiers per auto. Je kunt het vergelijken met een rollercoaster en de uitdaging wordt alleen maar groter wanneer je een afslag moet nemen en 6 banen moet oversteken. Dat hebben wij dus ook ondervonden met het gevolg dat we dus een afslag gemist hebben en ons gelijk wat meer mijlen opleverde. Uiteindelijk zijn wij aangekomen bij mijn tante en nicht in Seal Beach. Morgen viert ze haar 95e verjaardag. Hoe bijzonder om hier bij haar te mogen zijn. Lekker chillen en heerlijk chinees gegeten. Daarna naar Costa Mesa gereden en onze andere familie ontmoet waar wij de nacht zouden doorbrengen. Ook hier was het een hartelijke ontmoeting en hebben wij nog gezellig met elkaar kunnen kletsen. De vermoeidheid begon toch te komen en uiteindelijk zochten wij ons bedje op. De goede berichten uit Nederland dat onze kleindochter met papa en mama weer thuis zijn, maken het deze mooie dag weer compleet. Morgen gaan wij naar Zion National Park.
Donderdag 05 oktober 2017

“Fasten your seatbelts”. Zo begint onze rit vanuit Costa Mesa richting Las Vegas. We hebben een uitdaging om wederom in een rollercoaster Los Angeles veilig uit te komen. Wat een drukte. Je komt ogen tekort om links, rechts, voor en achter van je te kijken wie er van de andere weggebruikers langs je heen raast. Speciaal de afslagen vereisen een tijdige planning om van links naar rechts op te schuiven. Zelfs onze Nederlandse TomTom is er een beetje door van slag geraakt. Tot 3 keer toe wees hij mij de verkeerde weg en dus omkeren en opnieuw beginnen. Gelukkig is alles goed gekomen en zitten wij nu in ons hotel in het plaatsje Primm in de staat Nevada. Las Vegas in het klein met 3 grote Resorts & Casino’s: Buffalo Bill, Whiskey Pete’s en PrimmValley.
De ochtend om 08.00 uur begonnen en rond 09.45 uur zouden wij met de familie een ontbijt nuttigen. Het was tevens de verjaardag van onze tante Jessy. Ze is vandaag 95 jaar geworden en wat zijn wij blij om vandaag op haar verjaardag aanwezig te kunnen zijn. Het was tevens de verjaardag van onze nicht Melissa die met Judah ook aanwezig was. Thanks auntie Jessy, cousins Patsy, Hedy, Jim, Melissa and my little BIG friend Judah for the wonderful time spending with us. We love you all!
Uiteindelijk hebben wij Los Angeles kunnen verlaten en zijn richting Las Vegas gegaan. Maar het bleef erg druk op de weg. De rit vond grotendeels plaats door de woestijn van Californie. Ongeveer halverwege kwamen wij het plaatsje Barstow tegen met een hele grote Outlet store. Uiteraard effe shoppen. Viel mij op dat er weinig Amerikanen waren maar wel heel veel Aziatische bezoekers die met busladingen vol werden afgeleverd bij de Outlet. Een rustige dag die wij vervolgens afsloten met een hapje eten bij Denny’s. Morgen nog een rit naar Zion National Park voor 3 dagen.
Vrijdag 06 oktober 2017

Een relatieve korte afstand afgelegd van Primm (Nevada) naar St. George (Utah). We zitten ongeveer op 20 minuten rijden van Zion National Park. Voor Las Vegas zijn wij afgeweken van de route om een bezoek te brengen aan Lake Maid en Red Canyon. Wat een prachtige omgeving. Je kunt er wel 1.000 plaatjes schieten. Het is puur natuur en met het zonnetje op ons hoofd (25 graden) was het heerlijk vertoeven in beide parken.
Bij het zien van de strip vanaf de Highway was het wel effe slikken om daar Mandalay Bay hotel te zien liggen. Een plek wat de afgelopen week wereldnieuws was geworden door het schieten op een mensenmassa vanaf de 32e verdieping van dit hotel. Er vielen 58 doden en 500 gewonden. Triest te moeten constateren dat een zieke geest deze ellende heeft veroorzaakt. Een plek (De Strip) waar iedereen bij elkaar komt om gezellig te kunnen flaneren en om vertier te zoeken. Volgende week zal het wel wat indrukwekkender worden want dan lopen wij zelf over de Strip.
Lake Mead is het grootste kunstmatige meer en reservoir in de Verenigde Staten. Het bevindt zich aan de Colorado River, ongeveer 48 km zuidoost van Las Vegas, Nevada, tussen Nevada en Arizona. Het is gevormd door water dat wordt ingesloten door de Hoover Dam en strekt zich uit tot 180 km achter de dam. Het bevat ongeveer 35 km³ water. Het water uit Lake Mead wordt via aquaducten naar gemeenschappen in zuidelijk Californië en Nevada geleid.
Vlak voor bryce canyon NP is Red Canyon te vinden met zijn ontzettend rode rotsen. De rotsen zijn echt erg rood! Absoluut een aanrader voor degene die hier in de buurt vertoeven. Een scenic byway van ruim 3 uren laat je de grootsheid zien van dit park waar je heel veel mooie plaatjes kan schieten.
In de ochtend vrij laat opgestaan, ontbijtje genoten, uitchecken en vervolgens shoppen in de Outlet stores. Wederom een geslaagde dag en nu aangekomen in ons spiksplinternieuwe hotel Hyatt in St. George. Wij zijn de eerste gasten die gebruik mogen maken van dit schitterend hotel. Komende drie dagen gaan wij vele wandelingen maken in Zion National Park. Het einde van de vakantie komt steeds dichterbij. Met nog een aantal dagen in Las Vegas en vervolgens nog een kleine omweg naar Antelope Canyon rijden wij dan richting Denver alwaar wij begonnen zijn met deze roadtrip.
Zaterdag 07 oktober 2017

Reveille om 05.30 uur, daarna ontbijt en vervolgens de auto in voor onze bestemming van vandaag Zion National Park. Vergeet nog te vermelden dat het Hyatt hotel in St. George waar wij nu voor 3 nachten vertoeven sinds eergisteren geopend was. Wij zijn dus de eerste bewoners van kamer 503 en alles ruikt nog zo nieuw. (zie foto’s hotel)
Zion National park ligt in het zuidwesten van de staat Utah. Jaarlijks komen hier ongeveer 3 miljoen bezoekers, het is daarmee het drukst bezochte park van Utah. Zion heeft een oppervlakte van ongeveer 600 km², en het bestaat uit een aantal hoge plateaus die worden doorsneden door diepe canyons. Het belangrijkste gedeelte is Zion Canyon. Dat is een ravijn, 24 kilometer lang en 800 meter diep, met hoog oprijzende wanden en hellingen. Het ravijn is uitgeslepen door de Virgin River, en dankzij die rivier heeft Zion Canyon nu rijk gevarieerde flora en fauna.
Wat een beleving van dit prachtige park met zijn vele fauna en flora. De gehele dag hebben wij diverse trails gelopen met een totale lengte door ons afgelegd van ettelijke kilometers. Naarmate de ochtend vorderde werd het steeds drukker in het park. Parkeerplaatsen waren overvol. Met een busdienst werden wij vervoerd naar het beginpunt van de diverse trails. De bus in de ochtend was nagenoeg leeg en bij terugkomst zagen wij bij de opstapplaats van de pendelbus Efteling achtige taferelen waarbij de bezoekers een wachttijd hadden van meer dan twee uren om vervoerd te kunnen worden.
Onze eerste trail was de Lower, Middle en Upper Emerald Pools Trail. Een afstand van ruim 5 km met een maximale hoogteverschil van 61 meter. Een pittig stuk over zand maar ook over rotspartijen waarbij je soms vlak langs de afgrond liep.
De tweede trail was Kayenta Trail met een totale afstand van ruim 3 km met een hoogteverschil van 46 meter over een onverhard pad. Riverside Walk onze derde trail met een totale afstand van 3.5 km en een hoogteverschil van 17 m. Je volgt de Virgin River via een verhard pad stroomopwaarts, tot je uitkomt bij de bekende Zion Narrows. Hier is slechts enkele meters ruimte tussen de ruim 600 meter hoge bergwanden. Onze laatste trail van vandaag Canyon Overlook Trail. Een afstand van bijna 2 km met een hoogteverschil van 50 m. Via rotsachtige paden, die gedeeltelijk zijn afgezet met hekken, klim je naast een rotswand omhoog tot onder een groot overhangend gedeelte van die rots. Beneden je zie je een smal zijravijn, de Pine Creek Narrows. Het tweede gedeelte van de trail gaat over meer open rotsachtig terrein. Je bereikt dan de bovenste rand van een vertikale rots, dit uitkijkpunt ligt ruim 200 meter boven de bodem van de vallei. Een vermoeiende dag met veel kilometers in de benen met als prijs de vele mooie panorama’s onderweg. Wij hebben in ieder geval genoten. Terug naar het hotel. Een warme douche en vervolgens een hapje eten bij Cracker Barrel Old Country Store. Morgen gaan wij voor de tweede keer naar het park en nemen nog een paar trails mee.
Zondag 08 oktober 2017

Vroeg wakker geworden, douchen, ontbijten en de auto in richting Zion National Park. Het was heerlijk rijden en genieten onderweg van de zonsopkomst. Bij de ingang van het park werden wij gecontroleerd op onze “America, the Beautiful Passes”, die toegang geeft tot alle Nationale parken in de USA. Kosten van zo’n pas zijn 80 dollar. De moeite waard omdat wij deze roadtrip heel veel nationale parken hebben bezocht. Een parkeerplaats was gauw gevonden en bij de bushalte stond er al een rij wachtenden om met de shuttlebus naar de diverse vertrekpunten van de trials te worden gebracht. Voor ons geen shuttlebus want de “Watchman trail” begint bij de parkeerplaats. Het was een geweldige mooie trail met een behoorlijke klim naar boven. Onderweg stak een hert ons pad over. Wat een prachtig beest met zijn gewei. Jammer genoeg geen foto kunnen maken. Hij was snel weer verdwenen en liet zich niet meer zien. Op de top aangekomen had je een geweldig uitzicht over Zion Canyon, Oak Creek Canyon en Springdale. De zon liet zich goed zien en het was heerlijk hiken met dit weer. Na goed drie uren zijn wij weer teruggekeerd naar de parkeerplaats. De rij wachtenden voor de shuttle bus groeide nog steeds door. Gelukkig hoeven wij daar niet bij aan te sluiten. Onze trails van de afgelopen twee dagen hebben wij gedaan en besloten om terug te rijden naar ons hotel. Halverwege effe een lunch break om vervolgens de St. George Temple te bezoeken. Een hele interessante plek waar er voorlichting werd gegeven over het begrip Mormoon. Er heerste een vredige sfeer en je voelt jezelf zo sereen rondom die tempel. In de staat Utah wonen de meeste Mormonen. In bepaalde restaurants wordt geen koffie en alcohol geschonken. Eenmaal opgelegd door deze “sekte”. Heel apart volk is dat. Ze zien er allemaal zo braaf uit en op het grasveld zie je koppels intensief met elkaar praten. Wellicht gaat het over hun voorgenomen huwelijk die in de tempel ingezegend zal worden. (zie foto) Overigens de tempel mochten wij niet in. Wij zijn geen Mormonen en dat was wel jammer. Leek mij interessant de tempel van binnenuit te zien.
Internet gaf mij de verklaring over het begrip Mormonen:
Afgescheiden groep christenen, die wordt gezien als `sekte`. Wonen vooral in de staat Utah en staan bekend om hun zorgvuldige verzameling van geslachtslijsten, die moeten dienen om `aan het einde der tijden` te kunnen onderscheiden tussen de de rechtvaardige mensen die het eeuwig leven krijgen en de overigen.
Dus daar moet je het voorlopig mee doen. Wij gaan nu lekker luieren bij het zwembad en dan heerlijk aan het diner. Maar eerst mijn programma joggen afwerken. Morgen vertrek naar Las Vegas. Daar zijn wij de komende 4 dagen te gast en geloof mij in elke casino ben je welkom. Mormoon of niet!
Maandag 09 oktober 2017

Heading to Las Vegas. Vanochtend de koffers gepakt en na het ontbijt vertrokken naar Las Vegas. De komende dagen zullen wij hier doorbrengen in ons hotel met de naam Sam’s Town. Nog effe boodschappen gedaan bij de Wal*Mart en onze picnic mee de auto in. Onderweg een mooie plaats gevonden en heerlijk genoten van het zonnetje maar ook van onze picnic aldaar. De hele rit naar Las Vegas nam ongeveer 3 uur in beslag. Wat ik nog aan jullie kwijt wil, is dat de mensen hier in de staat Nevada gewoon met hun wapens rondlopen. Vreemd gevoel maar het schijnt hier normaal te zijn. Sommigen dragen het wapen gewoon open en bloot in hun holster. Het inchecken was vlot verlopen maar ook hier kregen wij te maken met extra beveiliging na de recente gebeurtenissen bij Mandalay Bay op de strip van Las Vegas. Bij de lift werden wij aangehouden en moesten aantonen dat we ingecheckt waren en dus toegang hadden. Geen probleem en de kamer zag er prima uit en wij keken op de binnenplaats van het hotel uit. Af en toe werd er een show weggeven en vanaf onze kamer hadden wij een goed uitzicht op de show.
Daarna in de auto gestapt om naar de strip te rijden en wat te shoppen bij M&M winkel. De auto parkeerden wij in de buurt van het Mandalay Bay hotel waar afgelopen week het drama plaatsvond waarbij 58 doden vielen en ruim 500 gewonden zijn gevallen. De sporen waren duidelijk nog zichtbaar. Het hele terrein was nog steeds afgezet en de vele spullen lagen er nog steeds en herinneren aan die bewuste dag. Bizar voor woorden maar ook hier gaat het leven verder en schijnbaar is het onderzoek nog steeds bezig. Uiteindelijk de M&M shop gevonden en daarna nog over de strip gewandeld. Het was er niet overdreven druk en je kon merken dat het zomerseizoen ten einde is. Op de terugweg naar Sam’s Town een ontmoeting met onze nicht Jennifer en haar vriend Matt. Gezellig wat zitten kletsen en daarna een diner bij een salade bar met alleen maar healthy food. Daarna maar bedje opgezocht en het dubbel gevoel van emotie en plezier in Vegas town een plaatsje te geven.
Dinsdag 10 oktober 2017

Heerlijk wakker worden met FaceTime en lekker genieten van ons kleinkind Fiona. Wat een klein dotje!. We kunnen niet wachten met thuis komen. Voor ons doen vrij laat opgestaan en besloten om via Mandalay Bay Hotel naar Las Vegas sign te gaan. Tegenover het hotel Excalibur de auto geparkeerd en vervolgens te voet verder gegaan. Bij het Mandalay Bay hotel was ook duidelijk waarneembaar dat de schutter gebruik heeft gemaakt van twee kapotgeslagen ramen. Tegenover was het evenemententerrein en mijn inschatting was de afstand vanaf de 32e verdieping naar dit terrein ongeveer 300 meter. Vanuit twee verschillende opstellingen zijn de mensen onder vuur genomen. Volgens de media hier heeft de schutter 11 minuten lang zijn schoten kunnen lossen. Het terrein is nog steeds afgezet door de politie en wordt nog steeds beschouwt als crime investigation. Een van de foto’s laat ook de drankjes nog zien van die bewuste avond. Een eindje verder kwamen wij aan bij het Las Vegas sign. Het was er enorm druk en daar stonden 58 kruizen opgesteld. Inderdaad de 58 doden die er die nacht gevallen zijn. Hoe onwerkelijk allemaal en wat een emotie gaat daar door je heen. De vele teksten en bloemen daar kreeg je wel koude rillingen van.
Vervolgens zijn wij een outdoor winkel binnen gegaan en hoe bizar het ook klinkt de wapens staan daar gewoon te koop en zijn in de etalage te bewonderen.  Na de lunch hebben wij een bezoek gebracht aan Fremont Street, het oude gedeelte van Las Vegas. Ik keek mijn ogen uit en verwonderde mij over de vele mensen en ook bedelaars die proberen wat geld te verdienen. Een aantal dames met ontbloot bovenlijf en anderen met nauwelijks wat kleding aan hun lichaam. Elvis Presley is alive in diverse verschillende slechte uitvoeringen. Vegas leeft! De bezoekers hebben er de grootste plezier in. Af en toe vliegen er een 4-tal mensen boven je hoofd door Fremont Street. Een circus met een bonte gezelschap aan artiesten die allemaal wat willen verdienen ter vermaakt van de bezoekers. Uiteindelijk zijn wij bij Tony Roma’s gaan eten en vervolgens ons hotel weer opgezocht. Het leven gaat hier door. Met name de casino’s draaien op volle toeren. Wij zoeken ons bedje op en hebben toch een dubbel gevoel aan overgehouden aan deze dag. Hier zeggen ze dan ook: Las Vegas’ “What Happens Here, Stays Here”
Woensdag 11 oktober 2017

Zoals afgesproken met de familie uit de USA kwamen ze binnen met het vliegtuig of de auto. Na het wakker worden hebben wij gezellig bij het Paris hotel op de Strip gezamenlijk een ontbijt genuttigd en lekker met elkaar kunnen chillen. Het was zo vertrouwd en ouderwets. Daarna over de Strip gewandeld. De temperatuur was aangenaam wat normaal buiten op de Strip niet vol te houden is. Een aantal hotels binnen geweest waaronder de Venetian om daar mijn verjaardagstaart te bestellen voor mijn 65e verjaardag morgen. Vreemd genoeg was ik hier in Vegas 15.00 uur plaatselijke tijd al jarig door een tijdsverschil van 9 uren met Nederland. Dus de ene na de andere WhatsApp bericht uit Nederland kwam binnen om mij te feliciteren. Voor de avond hebben wij afgesproken in een Duits restaurant. Bij binnenkomst kreeg je het gevoel dat je in Duitsland zat. De hele entourage was Duits ingericht en natuurlijk afgestemd op de oktober festen die momenteel in heel Duitsland plaats vond. Pullen bier weden er aangedragen en het eten was natuurlijk met de bekende bratwursten en schnitzels. Wat een sfeer en zelfs het Amerikaans volkslied werd gespeeld waarbij alle bezoekers gingen staan, sommige in de houding en anderen die luid meezongen. Dit ga je absoluut nooit meemaken in Nederland. Hier is de vlag heilig en het patriottisme spatte ervan af. He Wat een plezier onder elkaar en voor mij de eerste keer dat ik de oktober festen meemaakt. De grote pullen bier heb ik wijselijk afgeslagen omdat ik uiteindelijk nog moet rijden. Terug in Sam’s hotel nog bij elkaar gekomen, aan de bar gehangen en vervolgens nog gekeken naar een soort van waterballet die op dat moment werd gegeven. De pijp was daarna leeg en wij zochten ons bedje op. Morgen onze laatste dag in Las Vegas en ook nog mijn 65e verjaardag. Hoe bijzonder om het deze keer met je familie uit Amerika dit te mogen vieren.
Donderdag 12 oktober 2017

Onze laatste dag in Las Vegas is tevens ook mijn verjaardag. Mijn 65e verjaardag is er een die ik niet snel zal vergeten. Samen deze dag gevierd met de familie die speciaal voor mij zijn samen gekomen om dit te vieren. De dag begon als gewoonlijk met een ontbijt. Heel veel berichten ontvangen via social media. Toch heel ver weg voor de familie en vrienden uit Nederland maar ook wel heel dichtbij. Na het ontbijt effe nog wat winkels bezocht om de laatste boodschappen te doen alvorens te vertrekken uit Las Vegas op weg naar Denver International Airport. Daarna de koffers wat gepakt. Deze keer gaat er een extra koffer mee en hebben dit aangegeven bij British Airways. Om 17.30 uur was het verzamelen bij het restaurant met de vreemde naam “Angry Butcher”. De hele entourage binnen het restaurant straalde een feestelijk sfeer uit. Dit was mede te danken aan het personeel van dit restaurant maar ook aan de familie die er alles aan deden om er een geweldige birthday party van te maken. En wat voor een party was het. Op het einde van het diner kwam als toetje nog verjaardagstaarten op tafel compleet met kaarsen. Uiteraard die moesten uitgeblazen worden en daarbij heb ik een wens uit mogen spreken. Heb alvorens de taarten aan te snijden een speech gehouden voor de familie. Daarna was het afscheid nemen en ging iedereen zijn eigen dingetje doen. Zelf zijn wij met nog een aantal familie leden gaan luisteren bij een bar met live optreden van country en western muziek. Morgen nog een hele rit van 1.500 km richting Denver International Airport. Gelukkig hebben wij daar ruim twee dagen voor om de afstand te overbruggen.
Mijn oprechte dank en liefde naar mijn familie voor de onvergetelijke dag en voor de mooie cadeau’s. Het was een TOP dag!
Vrijdag 13 oktober 2017

De wekker ging af om 06.00 uur. Een gezamenlijk ontbijt en vervolgens afscheid nemen en ging iedereen weer naar huis. Voor ons was dat vandaag dus richting Denver en zouden het eerste gedeelte van ongeveer 800 km afleggen en uitkomen bij Moab in de staat Utah. Helaas na ongeveer 400 km besloten om bij het plaatsje Kanab een hotel op te zoeken en de nacht door te brengen. Met een migraine is het niet prettig rijden. Nu een goede nachtrust en morgen weer fris vertrekken naar Denver.
Zaterdag 14 oktober 2017

Om 05.00 uur was het opstaan. Vandaag hebben wij 1.000 km te rijden van Kanab naar ons hotel Ramada in Denver. Om 06.30 uur gaan rijden en uiteindelijk om 19.30 uur aangekomen bij het hotel. Een pittige rit! De gehele route was indrukwekkend, groots, imponerend, wijds en deed de pijn al snel vergeten van de vele kilometers afgelegd. Met de nodige rust, tanken en de vele scenic rustplaatsen komen we al gauw aan een 13 uren rijden. Gelukkig was de migraine over en kon ik volop genieten van de vele panorama’s onderweg. De cirkel is rond. De totale gereden kilometers ruim 6.800 km. Bij het hotel aangekomen nog effe snel een diner genoten en daarna het bedje opgezocht. Morgen nog 30 km rijden naar Denver International Airport. Auto inleveren en vertrek vliegtuig is om 19.30 uur. In Nederland is het dan 16 oktober om 03.30 uur!
Zondag 15 oktober 2017

De ochtend rustig begonnen met een ontbijtje om 09.00 uur. Het vliegtuig naar London Heathrow vertrekt pas om 19.30 uur. Er is inmiddels een eerste melding dat we een vertraging hebben van 30 minuten. Dat is gelukkig nog te overzien omdat wij bij aankomst London Heathrow een transfer van 4 uren hebben om de aansluitende vlucht naar Schiphol te halen. Maar eerst de auto terugbrengen naar rental cars Avis. De afwerking ging vlot zonder problemen en we konden met de shuttle bus mee naar terminal West voor het inchecken bij de balie van British Airways. Vervolgens de gebruikelijke procedure door de douane. Je wordt hier behandeld als een of ander crimineel. Zo arrogant en bijdehand. Ben gauw klaar met dit soort figuren. Natuurlijk moeten ze hun werk doen maar enig menselijkheid is bij hun niet te bespeuren. Vervolgens zagen ze op het beeldscherm allerlei dingen op mijn lichaam zitten. Heb net 4 bakjes vol gegooid met mijn spulletjes uit de handbagage. Riem en schoenen uit. Nog maar eens vragen of ik echt niets op mijn lichaam heb dragen. Daarna fouilleren en nog effe een check of er geen drugs aanwezig zijn. Eindelijk kon ik dan mijn weg vervolgen. Nu zitten wij hier te wachten op de binnenkomst van ons vliegtuig British Airways. Bij Panda Express nog effe wat warme hap naar binnen gewerkt (oriëntaals eten)
Maandag 16 oktober 2017

Na 9 uren vliegen aangekomen in London Heathrow. De vlucht was zeer spoedig verlopen. Onderweg nog heftige turbulenties gekregen. Het grootste gedeelte van de vlucht heb ik met gesloten oogleden afgewerkt. Bij terminal 3 moesten wij naar terminal 5. Met de bus in 9 minuten over gedaan. Daar de security test doorstaan en nu wachten op de vlucht naar Amsterdam. Inmiddels een vertraging opgelopen van ruim 30 minuten. Wat een drukte London Heathrow. Onvoorstelbaar wat een mensenmassa en iedereen schijnt daar moeiteloos de weg te vinden. Er zijn daar totaal 5 terminals en kan maar zo zijn dat je van de ene naar de andere terminal moet gaan voor je transfer. Wat ontzettend vervelend is dat nog niet staat aangegeven van welke gate het vliegtuig gaat, Dan maar in het centrale gedeelte waar de food corner is een plekje zoeken en wat drinken en eten. Maar al gauw sluiten de oogjes. En eindelijk 45 minuten voor vertrek werd gate A11 aangegeven als vertrek voor Amsterdam.
Na ongeveer 15 minuten vliegen, was een sterk brandlucht te ruiken in het vliegtuig. De stewardessen renden al zenuwachtig door het gangpad. Het zal je toch niet gebeuren dat je ergens op de Noordzee terecht komt. Gelukkig kon de pilote ons geruststellen. Het had te maken met deeltjes in de buitenlucht vermengt in de draaiende motoren van het vliegtuig die een sterke geur van brandlucht gaf. Wij zijn weer in Nederland. Vanaf de gate naar de bagageband was een lange weg. Koffers op tijd gevonden en door de douane op weg naar de shuttlebus van Ibis hotel. Onze auto staat daar reeds 3 weken geparkeerd. Snel weg richting Dongen waar onze kinderen op ons zaten te wachten. Het was druk op de weg maar gelukkig geen files. En eindelijk na 2 1/2 week de kleine Fiona in de armen kunnen sluiten en ook de kinderen weer terug te zien. Het was een hele aparte vakantie door alle gebeurtenissen rondom de bevalling van onze dochter Loes. Vaak stonden wij op het punt onze vakantie af te breken. Uiteindelijk zagen wij dat alles goed ging met moeder en kind. Wij hebben heel veel hoogtepunten mogen beleven tijdens onze roadtrip USA2017. Yellowstone Park, Grand Teton, Lake Tahoe, Zion, familie in Seal Beach en Costa Mesa, Las Vegas met het schietincident als dieptepunt maar ook weer mijn verjaardag als hoogtepunt met de familie. Hoe dubbel kan het leven toch zijn. Als laatste wil ik iedereen bedanken voor de vele fijne reacties rondom deze roadtrip USA2017. Veel foto’s geschoten en Amerika is en blijft een heel bijzonder land. De definitieve kilometers afgelegd tijdens onze roadtrip was 7.109 km!
To my family in the US thank you for the wonderful time spending with us, we love you all, take care and I’m really grateful for my birthday gift the Apple Watch and we enjoy your bread Sylvia also the gift card Starbucks Hedy, it was necessary during my stops to drink my favourite Starbucks coffee. And to Patty thanks for organizing my birthday!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *